અવધૂતજી શ્રીમોટાને આખી રાત વડલાની એક ડાળ ઉપર બેસાડતા અને ત્યાં બેસીને તેઓ ઈશ્વરસ્મરણ કરે એવું તેમણે ગેઠવ્યું હતું. અવધૂતજીએ શ્રીમોટાને કહેલું કે તારે જાગતા રહીને ઈશ્વરનું નામ લેવાનું છે. ઈશ્વરનું નામ લેતાં ઝોકું આવી ન જાય તેનો ખાસ ખ્યાલ રાખજે. શ્રીમોટા તો અવધૂતજીને પ્રણામ કરીને ઈશ્વરસ્મરણ કરવા ડાળ ઉપર જઈને બેસે.
એકવાર એવું બન્યું કે શ્રીમોટાને ઉજાગરાને કારણે ઝોકું આવી ગયું અને એક પળને માટે જેવું સ્મરણ બંધ થયું કે અવધૂતજીએ એક પથરા લઈને જોરથી શ્રીમોટા બેઠા હતા તે તરફ ફેંક્યો અને તે શ્રીમોટાને કપાળમાં વાગ્યો. તરત જ શ્રીમોટા સચેત બન્યા અને પાછું ઈશ્વરસ્મરણ ચાલુ થયું.
અવધૂતજી બોલ્યા કે દેખો બચ્ચા, ઈશ્વરકા નામ લેનેમેં જરા ભી ગફલત કે કસૂર નહિ હોના ચાહિયે. અગર દૂસરી બાર ઐસા હુઆ તો દુસરા પત્થર લગાઉંગા. ઈશ્વરકા નામ સાવધાન હોકે લેનેકા હૈ. યહ કોઈ બચ્ચોંકા ખેલ નહીં હૈ.
અજવાળી રાત હોય. ચાંદની ખીલી હોય. નિરભ્ર આકાશ હોય. તારાઓ નાના દીવડાની જેમ આકાશમાં ઝબકી રહ્યાં હોય અને ચંદ્ર બધાને શોભા આપી રહ્યો હોય. નદીને વહેવાને ખળખળ અવાજ મૃદુ મૃદુ સંભળાતો હોય અને તેને કિનારે કોઈ મડદું બળી રહ્યું હોય. અવધૂતજીને આ રમ્ય સ્થળ ઘણું ગમી ગએલું.
જેમ માણસને એનું વ્યક્તિત્વ છે તેમ જગાને પણ એનું વ્યક્તિત્વ છે. જેમ માણસમાં ચેતન છે એમ જગામાં પણ ચેતન છે. માણસ પાસેથી જેમ આદેશ મળે છે એમ જગા પણ આદેશ આપે છે.
~ અવધૂતની સાથેની પ્રસંગ ત્રિપુટી, ગુજરાતની સંત વિભૂતિ શ્રીમોટા - સોમાભાઈ ભાવસાર